پایش هوای محیطی، ارزیابی سیستماتیک و بلندمدت سطوح آلاینده با اندازه‌گیری مقدار و انواع آلاینده‌های خاص در هوای اطراف و فضای باز است.

کیفیت هوا با شاخص کیفیت هوا یا AQI اندازه گیری می شود. AQI مانند یک دماسنج است که از 0 تا 500 درجه کار می کند. با این حال، به جای نشان دادن تغییرات دما، AQI راهی برای نشان دادن تغییرات در میزان آلودگی در هوا است.

اساسی ترین برنامه پایش هوای محیط است که داده های ملی کیفیت هوا را در مورد آلاینده های معیار جمع آوری می کند: مونوکسید کربن (CO)، اکسیدهای نیتروژن (NO2 و NO3)، ازن (O3)، سرب (Pb)، ذرات معلق (PM) – هر دو ذرات با قطر آیرودینامیکی زیر 10 میکرومتر (PM-10) و ذرات با قطر آیرودینامیکی زیر 2.5 میکرومتر (PM-2.5)

.